Palandöken Mutlu Son

Palandöken Mutlu Son Kızların bu kafa karıştırıcı öyküyü idrak etmek için beyinlerini nasıl zorladıklarını görmek eğlenceliydi, fakat yine de bir veya iki tanesinin öyküyü oldukça iyi anladığını açıkça görebiliyordum çünkü konu bir nişanın ne vakit bozulacağına ulaştığında her genç kız doğuştan terbiyeçıdır. – Evet, sanırım nişanın ne vakit bozulacağı konusunu bir genç kızla tartışmak şeytanla tartışmaktan daha zordur. Bugün onunla birlikteydim. Mevzuşmayı fikir hızıyla, çabucak dün kafasını meşgul ettiğim mevzuya getirdim; kendinden geçmesi için yeni bir tahrik girişimiydi bu.

“Dün söylemem ihtiyaç duyulan bir şey vardı, gittikten sonrasında aklıma geldi.” İşe yaramıştı. Onunlayken beni dinlemekten zevk alıyor; ben gidince aldatıldığım ve benim değiştiğimi fark ediyor. Bu yolla güven duygusu uzatılabilir. Bu yöntem, tüm dolaylı yöntemler şeklinde şeytanca, ama çok kestirmedir. Üzerinde mevzuştuğum mevzularla bizzat meşgul olabileceğimi kendi kendine açıklamakta güçlük çekmiyor. Hatta o sırada onun da ilgisini çekiyor bunlar, fakat onu yine de gerçek erotizmle kandırıyorum.

Palandöken Mutlu Son

Palandöken Mutlu Son Oderint, dum metuant. Sanki korku yalnızca nefrete ilişkin olabilirmiş, aşkın korkuyla hiç ilgisi yokmuş şeklinde, sanki aşkı ilginç kılan vehamet değilmiş benzer biçimde! Doğayla kucaklaştığımız aşk ne tür bir aşktır? Tabiat ananın harika ahengi, varlığını yasa tanımazlık ve çılgın bir karmaşayla; güvenliğini sadakatsizlikle sağladığı için, bu aşkta gizli bir vehamet ve dehşet yok mu? Ama en büyüleyici şey de işte bu endişedir. İlgimizi çekmesi için aşkta da aynı şey geçerlidir. Aşkın ardında, aşk çiçeğinin sürüp boy vereceği derin ve korkunç bir gece kuluçkaya yatmalıdır. Nymphaea albanın taç yapraklarıyla suyun üzerinde durması gibi, fikir de köklerinin bulunmuş olduğu derin karanlıklara dalmaktan korkar.

-Dikkat ettim, bana yazdığında bana hep Johannes’çiğim diye hitap ediyor fakat bunu bana söylemeye cesareti yok. Bugün, olabildiğince üstü kapalı ve erotik bir sıcaklıkla davranmaya çalışarak, bunu söylemesi için yalvardım ona. Dediğimi oluşturmaya başladı; dilim tüm gücüyle onu teşvik ettiyse de alaylı bir bakış bunu yapmasını olanaksız kılmaya yetti. Bu ruh durumu normaldir. Cordelia’m benim. Bu sırrı, alışageldiğinin aksine yıldızlara vermedim. Bu uzak kürelerin bu bilgiyi ne yapacaklarını yani anlamış değilim. İnsanlara da söylemem, hatta Cordelia’ya bile.